%20(1)_edited.png)
Yoga By Koula Kyriakidou
Μάνη 2022
Ευ + λυγίζω = πηγή δύναμης στο Ταξίδι σου
“The flexibility we gain in asana is the living symbol of the suppleness we gain in relation to life’s problems and challenges.”
B.K.S Iyengar
Ευ + λυγίζω = πηγή δύναμης στο Ταξίδι σου…
Ευλυγισία…μεγάλη ικανότητα και τεράστια δύναμη.
Όλη η σοφία της ζωής κρύβεται εκεί...σε αυτή την τόσο μικρή λέξη με την τόση απέραντη σημασία.
Να μπορείς να ανακτάς το αρχικό σου σχήμα μετά από μια αναποδιά.
Θυμήσου τα δέντρα. Όταν φυσάει ισχυρός άνεμος λυγίζουν αλλά δεν σπάνε.
Αν δε λύγιζαν, αν έμεναν ακίνητα κι άκαμπτα, θα έσπαγαν στον πρώτο δυνατό βοριά.
Όταν κοπάσει ο άνεμος και βγει και πάλι ο ήλιος στέκονται αγέρωχα και κοιτούν και πάλι τον ουρανό αλώβητα.
Και από την γη εκτείνονται πάντα προς τα πάνω εκεί που βρίσκεται το φως.
Η θέση του Δέντρου (Tree pose) σε βοηθά να διατηρήσεις τη σταθερότητα σου ενώ εσύ αντιμετωπίζεις δυσκολίες, ακόμη και όταν οι δυσκολίες είναι καταστροφικές.
Όταν η σταθερότητά σου γίνεται συνήθεια και τρόπος ζωής, τότε η ωρίμανση και η διαύγεια ακολουθούν.
Η σταθεροποίηση χρειάζεται ισορροπία και η ισορροπία χρειάζεται ευλυγισία και ευελιξία.
Υπάρχει μια δύναμη…Η δύναμη που λυγίζει μα δεν σπάει Επέλεξε αυτή την δύναμη…την δύναμη των δέντρων…Το λύγισμα σπάει την ακαμψία…
Αν λυγίσεις δεν θα σπάσεις.
Αν σφίκτεις θα διαλυθείς εσωτερικά Στο λύγισμα βλέπεις πως θα μπορούσες να πέσεις...αλλά δεν πέφτεις…
Στο λύγισμα μαθαίνεις πόσο ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΣ είσαι…
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι αλλά και τόσο ξεχωριστοί… Πόσες φορές το έχεις ακούσει αυτό;
Έχεις αναλογιστεί ποτέ τι είναι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς αλλά συνάμα τόσο ίδιους; Ίδιοι γιατί είμαστε άνθρωποι, περπατάμε, μιλάμε, σκεφτόμαστε... Ξεχωριστοί, γιατί όσα προανέφερα, τα κάνουμε με το δικό μας μοναδικό τρόπο…
Στις μπόρες λοιπόν υπάρχουν δέντρα που σπάνε...
Και άλλα που είναι εύκαμπτα…που ξέρουν να λυγίζουν…επιτρέποντας τους να ανακτούν το αρχικό τους σχήμα…και παραμένουν ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ
Εμείς επιλέγουμε ποιο δέντρο θα είμαστε!
Εσύ επιλέγεις ποιο δέντρο θα είσαι!
Αν θελήσεις να ανέβεις στο λόφο ενός ψηλού βουνού για να κοιτάξεις την κοιλάδα που εξαπλώνεται μπροστά σου, εκείνο που θα παρατηρήσεις είναι οι αμέτρητες κορυφές των δέντρων που ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα τεράστιο, πράσινο χαλί. Πόσο όμοια και μικρά μοιάζουν τα δέντρα από ψηλά. Κατεβαίνοντας προς το δάσος και ακολουθώντας το μονοπάτι, διαπιστώνεις ότι τα πελώρια δέντρα που στέκονται τώρα μπροστά σου, δεν έχουν την πανομοιότυπη εικόνα που αντίκριζες προηγουμένως και ότι το καθένα είναι διαφορετικό.
Το καθένα θα έχει σίγουρα μια δική του ιστορία να μας πει. Τα κλαδιά τους απλώνονται…φουντώνουν…σκορπούν τους καρπούς τους…και όταν ποτίζονται παίρνουν από την γη όλα αυτά που χρειάζονται για να μεγαλώσουν…να δυναμώσουν…και να αναπτυχθούν.
Υπάρχουν και οι μπόρες όμως, που ζηλεύουν την ομορφιά τους και προσπαθούν επίμονα να τα λυγίσουν.
Άλλα δέντρα σπάνε κι νικημένα ακουμπούν τα κλαδιά τους στην γη. Κι άλλα στέκουν δυνατά μέχρι να περάσει η θύελλα, ώστε να ανθίσουν πάλι και να μοιράσουν τους καρπούς τους ξανά. Το μυστικό κρύβεται στις ρίζες τους και πόσο βαθιά και πεισματικά δένονται στη γη για να καταφέρουν να επιβιώσουν. Κι αν παρατηρήσετε, μετά από όλη τους την ταλαιπωρία στέκονται εκεί γεμάτα και γερά σα να μην τους κουνήθηκε φύλλο.
Τα δέντρα είναι ελαστικά…ευέλικτα…δυνατά…ξέρουν πως να λυγίζουν και πως να προσαρμόζονται…είναι ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ.